پرخاشگری یکی از عادات رفتاری است که کودکان در سنین خاصی ممکن است آن را تجربه کنند. در این میان نحوه رفتار و عملکرد والدین تاثیر به سزای بر روی کودکان دارد. در این قسمت راهکار هایی برای مقابله با پرخاشگری کودکان را بررسی خواهیم کرد.
بسیاری از اوقات، رفتار کودک شما را امیدوار می کند. اما، مواقع دیگری نیز وجود دارد که کودکتان با رفتار هایش احتمالاً شما را کمی دیوانه می کند. به عنوان یک کودک نوپا یا کودک پیش دبستانی، کودک شما ممکن است از توانایی کنترل لازم برای ابراز خشم به صورت مسالمت آمیز برخوردار نباشد و به طور طبیعی داد بزند، با ناراحتی ضربه بزند یا گاز بگیرد. در حالی که طغیان و پرخاش های گاه به گاه طبیعی است، راه حل و کارهایی وجود دارد که می توانید برای شکل دادن به رفتار کودک خود انجام دهید.
- به کودک خود قوانین خانه را بیاموزید. کودکان تا زمانی که قوانین خانه را برای آن ها توضیح ندهید از آن اطلاعی پیدا نمی کنند، بنابراین این یکی از مسئولیت های مهم والدین شما است. کودکان نوپا معمولاً علاقه مند به لمس و کاوش هستند، بنابراین اگر چیزهای قیمتی دارید که نمی خواهید آن ها را پیدا کنند، بهتر است آنها را پنهان کرده یا از اطراف جمع کنید. یک قسمت جداگانه از خانه خود را در نظر بگیرید که کودک شما بتواند کتاب بخواند، نقاشی بکشد و اسباب بازی بازی کند. هر زمان که کودکان یک قانون مهم را زیر پا می گذارند، باید فوراً مورد مواخذه قرار بگیرند تا متوجه شوند که دقیقاً چه اشتباهی کرده اند.
- خودت را کنترل کن. کودکان هنوز توانایی کنترل خود را ندارند پس بهتر است که شما پیشقدم شوید. به یاد داشته باشید، کودکان نوپا از کنترل طبیعی کمی برخوردارند. آنها به شما نیاز دارند که به آنها بیاموزید وقتی عصبانی هستند لگد نزنند، ضربه نزنند و گاز نگیرند، بلکه در عوض احساسات خود را از طریق کلمات بیان کنند.
- ما به یکدیگر صدمه نمی زنیم. هنگامی که کودک شما درگیر اختلافات با همبازیان است با دقت او را نظارت کنید. اگر اختلاف نظر جزئی است، فاصله خود را حفظ کنید و بگذارید بچه ها خودشان آن را حل کنند. با این حال هنگامی که کودکان درگیری فیزیکی پیدا می کنند لازم است که مداخله کنید، هنگامی که که کودک شما قصد دعوا کردن، گاز گفتن و ضربه زدن را دارد بهتر است مداخله کنید و او را از انجام این کار بازدارید.کودکان را از یکدیگر جدا کنید و تا هنگامی که آرام نشده اند آن ها را در مواجهه با یکدیکر قرار ندهید، هنگامی که خشونت اوج گرفت کودکان را از یکدیگر جدا کنید و به آن ها گوشزد کنید که مهم نیست چه کسی دعوا را شروع کرده است.
- جایگزین کردن کلام: به جای دعوا و خشونت فیزیکی به کودک خود بیاموزید که به طور قاطع نه بگوید و پشت کند، به او بگویید که بهتر است در این مواقع با کلمات خشونت را حل کند تا درگیری فیزیکی.
- کارت عالی بود! کودک خود را به دلیل رفتار های آرام و درستی که دارد تشویق کنید، با این کار موجب می شوید تا دفعات بعدی به جای خشونت فیزیکی از کلمات به طور مناسب استفاده کند.
کنترل خشم
یکی از بهترین روش های آموختن رفتار صحیح به کودکان این است که خودتان را کنترل کنید، حتی هنگامی که از دست کودک خود عصبانی می شوید ممکن است نتیجه کار برعکس شود، در واقع کودکان شما را به عنوان یک الگو تلقی کرده و از رفتار های شما پیروی می کنند، پس اگر خشونت و عصبانیت به خرج دهید احتمال کودک این رفتار شما را تقلید خواهد کرد.
صبر و جدیت
در این میان استقامت و صبر شما نیز اهمیت زیادی دارد، به هیچ عنوان بابت آموختن نظم به کودکان خود شرمنده نشوید و خود را سرزنش نکنید، یادتان باشد که تربیت کودک جزو وظایف اصلی شما است و اگر به خوبی از عهده آن برنیایید در ادامه کارتان سخت تر خواهد شد، پس بدانید که این کار یک وظیفه است و به هیچ عنوان جای نگرانی نیست.
تفاوت میان آموختن نظم و تنبیه چیست؟
حال به یک سوال مهم و اساسی می رسیم، به نظر شما چه تفاوتی میان نظم و تنبیه وجود دارد؟ نظم و انظباط راهی برای تقویت رابطه میان فرزندان و والدین است. هنگامی که به کودک خود نظم می آموزید باید آن ها را تحسین کنید و این کار را با لحنی محکم و گیرا انجام دهید. این را بدانید که هدف از آموختن نظم بهبود رفتار فرزندان است.
این در حالی است که مجازات امری منفی است و هنگامی اتفاق می دهد که رفتاری منفی و ناخوشایند در نتیجه رفتار کودک خود به او منتقل می کند، این نتیجه به دلیل انجام دادن یا ندادن کاری مشخص است، لازم به ذکر است که مجازات بخشی کوچک از نظم است، تنها بخشی کوچک، تا رسیدن به سه سالگی و برخی اوقات فراتر از آن، کودکان هنوز به سادگی مفهوم تنبیه را درک نمی کنند.
راه حل مناسب تعیین کردن محدودیت های خاص به جای تنبیه است، به طور کلی تنبیه در بیشتر موارد به جز موقعیت های خیلی حاد توصیه نمی شود. کودکان در پاسخ به محدودیت ها عموما نرم، آرام و منظم رفتار می کنند، کافی است یکبار این روش را به جای خشونت امتحان کنید تا متوجه نتایج مثبت آن شوید.
چه زمانی با متخصص اطفال تماس بگیریم؟
اگر به نظر می رسد که فرزند شما بیش از چند هفته و به طور غیر معمول پرخاش می کند و شما به تنهایی نمی توانید با این رفتار او کنار بیایید، بهتر است تا این مسئله را با متخصص اطفال در میان بگذارید و با او مشورت کنید، یادتان باشد که در صورت استمرار پرخاش این کار را انجام دهید، سایر علائم هشدار دهنده عبارتند از:
- هنگامی که کودک به طور مستمر و به خود اطرافیان آسیب و جراحات فیزیکی وارد می کند.
- هنگامی که کودک به شما یا سایر بزرگسالان حمله می کند.
- هنگامی که از بابت امنیت و اطرافیان او نگران هستید.
- هنگامی که توسط اطرافیان و همسایگان یا مدرسه به خانه فرستاده می شود.
امکان ارسال نظر برای این مطلب وجود ندارد.